Paradijs

Hallo allemaal,

Hierbij alweer het 3de stukje en dat is een goed teken! Enerzijds dat we ontspannen genoeg zijn en het lekker vinden om hier even tijd voor te nemen, anderzijds beleven we dus genoeg om weer een stukje te vullen.

Eerst maar even terug komen waar we vorige week gebleven waren: we zijn niet doorgegaan richting Cairns, maar terug richting Brisbane gegaan. Ze roken waarschijnlijk bloed, daar bij Apollo rentals want ze vroegen een boete van omgerekend €600. Dus het kan wel, maar je zult ervoor bloeden, zoiets. En dan verzet elke vezel in mijn lijf zich daar dus tegen. Jullie zullen daar mijn koppigheid in herkennen, maar het is meer een verzet tegen oneerlijkheid. Bovendien zit er geen rek meer in ons budget en dus zou dit ten koste van ons ‘fun’ budget gaan. Dit kunnen we nu aan leuke dingen uitgeven! En de route via het hinterland is ook zeker de moeite waard, het was dus niet een keuze tussen alles of niets.

We zijn vandaag ook letterlijk terug gekomen waar we vorige week gebleven waren: in Yeppoon. We hebben gisteren een saai stuk in een keer gereden, meer dan 400 km. Dan denken jullie dat dat dus 4 uur rijden is, maar dat werkt hier anders. De bekende snelweg die langs de oostkust loopt, de national A1 (ook wel Bruce highway) lijkt niet op onze A1. Je kunt deze het beste vergelijken met een 80 km/u weg. Een Belgische 80 km/u weg. Zo’n lappendeken van opgevulde gaten. En dus 1 baan naar het noorden en 1 baan naar het zuiden. En af en toe een ‘overtaking lane’ die nauwelijks lang genoeg is voor onze camper om een langzame vrachtwagen in te halen. Ik durf te stellen dat de frequentie ‘road works’ hoger ligt dan die van de ‘overtaking lanes’.

Overigens is onze camper ook niet geschikt om 120 km/u mee te rijden hoor. Wat dat betreft verloochend ‘ie zijn duitse afkomst wel een beetje (het is een Volkswagen). Waarom wij zo’n haast hebben? Niet omdat we opgefokt van deadline naar deadline jagen hoor, maar omdat het rijden nogal een zware belasting voor de kinderen blijkt te zijn. Ze slapen slecht in hun autostoeltjes waardoor we telkens lange pauzes moeten inlassen. Zodoende deden we er gisteren dus van 07:45 tot 16:00 uur over om hier te komen.

Maar wat hebben we een fantastische week achter de rug! We zijn vorige week vanuit Yeppoon doorgereden naar Clairview. Dit was ons aangeraden door Shane, een Aussie die we in Noosa hadden ontmoet. En inderdaad, het was een prachtige locatie, direct aan het strand gelegen. We kregen er ’s avonds voor weinig een ‘eten wat de pot schaft’ maaltijd en in tegenstelling tot de meeste campings had deze ook een bar. Alleen was het wel een down to earth camping met sobere faciliteiten en 1 van ons 4 heeft toch een bepaalde mate van comfort nodig.

Waar we normaal de stelregel hanteren dat we na een reisdag een rustdag aanhouden, besloten we nu door te rijden tot Airlie Beach. Dat is de plaats waarvandaan je naar de Whitsunday eilanden kunt. En wat een ongelofelijke schoonheid is dat. Echt azuurblauw water, tropische temperaturen en een dorpje wat duidelijk is ingericht op backpackers en ander toeristenvolk. En voor de kust dus een kluwe eilanden met als absoluut hoogtepunt ‘whitehaven beach’ en ‘Hill inlet’. Paradijs! Google maar niet voor plaatjes als het buiten regent, tenzij je van je laatste restje Prozac af wilt.

Uiteindelijk zijn we 4 dagen in Airlie Beach gebleven, mede omdat onze boeking naar een van de eilanden van zaterdag op zondag vol zat. We moesten dus een dagje wachten, maar dat is daar absoluut geen straf. Airlie Beach heeft genoeg te bieden: the boat house met daarin de coffee club, een centrum met vele barretjes, een goedkope kapper en een aangelegde lagune. Omdat je niet in de zee kunt zwemmen (dat weet toch iedereen?) hebben ze een prachtige lagune gemaakt waar je kunt zonnen en zwemmen.

Maar op zondag gingen we dan eindelijk richting een van de Whitsunday eilanden. We kozen voor ‘Hamilton Island’ wat zowel goed als slecht uitpakte. Laat me dat even toelichten. Als je op de boot zit en tussen de eilanden door vaart, zie je echt de schoonheid van deze omgeving. Je hoopt dan dat je op zo’n prachtig pittoresk eilandje uit komt. En dat is ‘Hamilton Island’ dus niet.

Je kunt dit eiland het best omschrijven als een kruising tussen Center Parcs, Euro Disney en Club Med. En dat dan op een tropisch eiland. Het voorwoord van de welkomstbrochure is geschreven door een mijnheer die zich de eigenaar van het eiland noemt. Er is een haven waar de rijksten van dit deel van de wereld hun jacht hebben liggen. Er is een boulevard met winkeltjes, eettentjes, een bar, een supermarkt en een bakker. En overal kun je je aankopen op je kamernummer laten boeken. Er is een luxe resort, villa’s, meerdere hotels, een appartementen complex en el cheapo bungalows. Ik zeg niet waar wij zaten.

Maar de logistieke organisatie is echt briljant. Al bij het inchecken in Airlie Beach krijgt onze koffer een label. Daarna wordt’ie afgevoerd en zien we ‘m pas bij aankomst op het eiland terug. We identificeren onze koffer en de volgende bediende vervoert ons en de koffer naar het hotel waar we kunnen inchecken. Ondanks dat het nog geen 11 uur in de ochtend is, is onze ruime bungalow al gereed. We worden er met een golfkarretje naar toe gereden en de koffer is afgeleverd.

Over het eiland rijden 3 gratis buslijnen, groen, blauw en oranje. Maar wat ook veel mensen doen is zelf een golfkarretje huren. Er is blijkbaar voldoende parkeergelegenheid want we zien veel karretjes rijden, maar het is zeker niet rommelig bij de bezienswaardigheden. Het eiland heeft ook weer een lagune, maar ook een strand (waar toevallig net een bruiloft plaatsvindt). Je kunt gebruik maken van alle faciliteiten. Oja, dit eiland heeft ook een vliegveld waar Virgin en Jetstar af en aan vliegen vanaf alle grote steden. Ik broed nu op een plan om goedkoop een Grieks eiland op te kopen en iets soortgelijks te beginnen.

We hebben het hier heerlijk gehad maar eenmaal terug in Airlie Beach besloten we toch al vast 125 km te gaan rijden richting Cape Hillsborough. Dit was ons ook door Shane aangeraden en Chantal had op internet foto’s gezien die haar wel aanspraken. Een schot in de roos. Voor ons allebei was dit het beeld dat we voor ogen hadden toen we aan dit avontuur begonnen. Helemaal aan het einde van Cape Hillsborough national park ligt een camping in een baai. Bij zonsopgang komen de kangaroos op het strand chillen, maar omdat zonsopgang hier al om 5:30 uur is, hebben we dat niet meegemaakt.

We besloten om te gaan ontbijten op het strand en ik heb dus alle spullen 20 meter meegesjouwt en op het strand neergezet. Ik ga niet beschrijven hoe waanzinnig we daar zaten, want ik zal een filmpje op facebook zetten. Daarnaast bleek er een wandeltocht door het bos en over een berg te zijn, die in de top 10 wandelingen van Australie behoort. Die heb ik met Jordi samen gemaakt. Prachtige klim met veel beestenboel onderweg en als beloning fantastische uitzichten. Toen we weer beneden aankwamen en daar met 2 rangers in gesprek raakten, hoorden we pas dat je op ‘turtle lookout’ ook echt hele grote schildpadden kunt zien, als je even de tijd neemt. Daar zijn we helaas iets te snel aan voorbij gegaan.

Met ons gaat het dus erg goed. We zouden hier best naar toe kunnen emigreren. (Dat was vast een proefballonnetje, nu ik buiten bereik van mijn schoonmoeder ben en ze mij niet te lijf kan gaan met een pan ofzo ☺).

Toen we trouwens op een camping in het bos stonden, kwam er een vrouw met opgezwollen armen naar ons toe om ons te waarschuwen voor ‘sandflies’ en ‘mosquitos’ die daar nogal huis hielden. Nu hebben wij wel Deet meegenomen, maar dat mag je niet op kinderen <6 spuiten. Dus wij naar het winkeltje een daar zei de eigenaar dat het wel meevalt, maar dat sommige mensen (zoals de vrouw dus) een allergische reactie krijgen. We hebben de gok genomen en inderdaad: wij krijgen die reactie niet. Wel is er altijd 1 in een gezin die de klos is. Bij ons is dat Elin. Hieronder een korte inventarisatie van het aantal muggebulten op beide armen:
Jordi: 0
Herman: 2
Chantal: 20
Elin: 22
Maar als je dan corrigeert voor het beschikbare arm-oppervlak dan snap je dat Elin er dus echt helemaal onder zit. Ze lijkt er overigens geen last van te hebben! Zal wel door al dat baby vet komen..

We zijn nu dus in Yeppoon en zullen zo eens kijken hoe we verder gaan afzakken. Door met locals te praten hoor je steeds leuke tips. Als we volgende week donderdag terug in Brisbane zijn en de campervan inleveren, vliegen we die middag nog door naar Sydney. Vanuit daar waarschijnlijk ons volgende bericht.

Werkze!

Oja, nog een leuk weetje: we zijn nu al bijna een maand weg en toen we gisteren de balans opmaakten bleek dat we welgeteld €3 binnen ons geplande budget zitten. Dat is pas strak plannen!